VOORWOORD
BAGATELLISERENDE WERKGEVERS
FNV-bestuurder Marijn van der Gaag ergert zich rot aan de werkgevers in het streekvervoer. Ze luisteren niet naar hun werknemers, schofferen ze zelfs en maken stemming in de media. ‘Zo gaan we er samen niet uitkomen’, meent hij. ‘Daarom gaan we door met actievoeren tot er wel oplossingen zijn gevonden.’
Hoe lang voeren we nu eigenlijk al niet actie in het streekvervoer? Het lijkt er op dat hoe luider de werknemers zich laten horen, des te hardnekkiger de werkgevers zich verzetten. Zelfs een vijfdaagse stakingsactie ten spijt.
Nee, het gaat ons niet in de eerste plaats om geld. Het gaat om rust en minder werkdruk. De werkdruk is moordend als gevolg van het eindeloze concurreren op de dienstregeling. Met als gevolg een enorme uitholling van de rustpunten voor de chauffeur, namelijk de keer-, pauze-, op- en afstaptijden.
Die zijn nagenoeg allemaal verdwenen en het gejaag wordt steeds erger. Tijd om te herstellen en rustig een hapje te kunnen eten tijdens de pauze is er bijna niet meer. Een toilet bezoeken zonder daarna geconfronteerd te worden met het te laat achter de dienstregeling aanjagen, is ook al een utopie geworden. Vervolgens is het bijna onmogelijk om nog verlof op te nemen. Dit wordt veelal consequent geweigerd, tot grote ergernis van het personeel.
De wensen van de buschauffeurs zijn na alle afgelopen acties wel duidelijk, lijkt me. Wat ze willen is aantoonbaar terecht, en zou voor ieder zinnig mens aanleiding moeten zijn om hun wensen zo snel mogelijk te helpen laten uitkomen.
Zo niet de werkgevers. Die geven niet thuis en bagatelliseren de vakbondsacties. Ze schofferen hun werknemers door ze te negeren en trekken in de media de effectiviteit van de vakbondsacties in twijfel. FNV en CNV zouden “niet meer dan het helft van het streekvervoer” hebben kunnen platleggen. Tegenover journalisten verklaren de werkgevers dat buschauffeurs eigenlijk niet slecht verdienen: gemiddeld 4.000 euro bruto per maand standaard en daarbovenop krijgen ze nu ook nog eens 8 procent. Onzin. De hoogste schaal reikt tot 3.200 euro, maar daar gaat het ons nog niet eens om. Het gaat ons zoals gezegd niet om geld. De werkgevers zouden nu toch eindelijk eens écht naar hun medewerkers moeten gaan luisteren. De werkdruk moet omlaag en het werkplezier moet weer terug. Dat betekent, simpel gezegd, aanpak van de veel te krappe en irreële rijtijden.
Zo gaan we er niet uitkomen…
Marijn van der Gaag, bestuurder FNV Streekvervoer