IJSKOUD MAAR BEREGEZELLIG

Staken doet niemand voor z’n lol, maar als het dan eenmaal toch zover komt, kun je er beter maar het beste van maken. Zeker als het zo koud is als in de actieweek van 6 tot en met 10 februari jongstleden. ‘Het was beregezellig.’

Gehakballen, saté en hotdogs op het busstation in Den Bosch, soep en broodjes op het station in Uden. Ook stakers moeten eten. In Den Bosch overigens alleen op maandag. Daar kwamen de actievoerders namelijk alleen die eerste stakingsdag bijeen, vooral om zich in te schrijven. Daarna bleven ze thuis, bij de warme kachel. ‘Terecht’, zegt stakingsleider en vakbondskaderlid Louis Daniels die werkt als buschauffeur bij Arriva. ‘Dankzij de vijf dagen durende stakingsactie konden ze eindelijk even wat welverdiende rust nemen. Daar was iedereen al heel lang aan toe.’

In Uden verzamelden de actievoerders van FNV Streekvervoer zich wel elke dag op het station. ‘We wilden zichtbaar zijn’, zegt stakingsleider en vakbondskaderlid Anita Kremers. ‘Zichtbaarheid maakt indruk. Bovendien konden we door op het station te staan de reizigers uitleggen waarom we staakten. De meeste mensen begrepen het en gaven ons gelijk.’

Rust als reden

Net als Louis noemt ook Anita het onderwerp rust als misschien wel de belangrijkste reden voor de stakingsactie. ‘Het gaat ons echt niet alleen om het geld. Het gaat ook om rust. Rust in de roosters, tijd om je koffiepauze te kunnen nemen, tijd om verlof te kunnen opnemen, dat soort dingen. Of tot vrijdagavond laat moeten werken en maandagochtend vroeg weer moeten beginnen; officieel zit er 48 uur tussen, maar zo voelt het niet.’

‘Wij willen minder gebroken diensten, maar de werkgevers willen er meer’, vult Louis aan. ‘Ze willen ons gewoon de rust niet geven. Ik zit nu zo’n 35 jaar op de bus, maar wat ik de laatste paar jaar allemaal aan veranderingen heb meegemaakt... Steeds meer knippen, krimpen en schaven. De rust moet nu toch écht terugkomen.’

Staking een succes

Louis en Anita zijn het ook roerend eens over het succes van de stakingsacties. Beiden geven aan dat op hun standplaatsen ongeveer 95 procent van de buschauffeurs niét heeft gewerkt. ‘Op sommige dagen reden er maar twee bussen’, aldus Louis.

Anita is trots dat het aantal deelnemers aan de acties in de loop van de dagen alleen maar verder is toegenomen. ‘Op de eerste dag, maandag, meldden zich voor de 74 diensten maar acht chauffeurs. Op de laatste dag, vrijdag, waren er nog maar twee chauffeurs die wilden rijden. En een parttimer, maar die tel ik voor het gemak maar even niet mee.’

In hetzelfde schuitje

Hoe kijken de twee kaderleden terug op de actieweek? ‘Heel geslaagd’, zegt Louis. Maar op de maandag en vrijdagmiddag, toen weer even bijeen kwamen om met elkaar koffie te drinken en bij te praten, ook heel gezellig. Dat is eigenlijk ook wel logisch, want je zit allemaal in hetzelfde schuitje en dat schept toch een band.’

In Uden was de sfeer ‘hartstikke goed’, aldus Anita. ‘We waren er elke dag hartstikke vroeg en het was ijskoud. We hebben kacheltjes aangesleept en zelfs de tenten van FNV en CNV aan elkaar geknoopt om de boel als geheel een beetje te kunnen verwarmen. Maar uiteindelijk was het beregezellig.’